محبت یعنى عشق به زیبایى‏هاى محبوب و معشوق. اگر محبوب در نزد محب زیبا جلوه‏گر نشود محبت شکل نمى‏گیرد. انسان و هر موجودى همواره شیفته زیبایى‏هاى معشوق خویش است. آنچه به زندگى تلاش و تکاپو مى‏بخشد محبت است. زیرا محبت به محب عشق و امید مى‏بخشد و محب را به سوى رسیدن به زیبایى‏هاى محبوب و بهره‏ورى از آن گسیل مى‏دارد. سازندگى و زندگى در جامعه و بلکه در نظام هستى با محبت شکل مى گیرد. اگر نظام هستى یک پارچه حیات است که حیاة تفور، نظام یک پارچه محبت است.

عشق و محبت تمام نظام را فرا گرفته است. هیچ موجودى نه برهنه از این محبت است و نه مى‏تواند محبت خویش را به زیبایى مطلق پنهان کند! بلکه عشق در جان او شرر به پا مى‏کند و وى را وادار به سرودن سرود عشق مى‏نماید: (ان من شى‏ء الا یسبح بحمده). ⁽¹⁾ «موجودى نیست که سرود معشوق نسراید».

این بخشی از سخنان گهر بار امام علی بود تا محبت را بدینوسیله به انسان ها بیاموزد. پس در همین ابتدا به اهمیت محبت در دین اسلام پی میبریم

نوشته شده توسط: فاطمه غریبان لواسانی