بک یا الله
بک یا الله
امشب بر تقدیر ما چه خواهد رفت؟
امشب لوح و قلم آینده ما را چگونه رقم خواهند زد؟
خدایا!
اگر از روی لطف به من ننگری
اگر به فضل و بزرگواریت با من عمل نکنی وا فریادا که چه سرنوشتی در انتظارم خواهد بود.
یا لطیف!
ارحم عبدک الضعیف.
امشب سومین شب از شب های پرفضیلت قدر است، همان شبی که در تمام سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمی رسد و از هزار ماه بهتر و بالاتر است.
همچنان که در سوره مبارکه (قدر) و روایت های متعدد اسلامی آمده است، در شب های قدر تقدیر امور سال نوشته می شود و فرشتگان آسمانی که اعظم ملائکه هستند در این چنین شبی به دستور پروردگار توانا به زمین فرود می آیند و به خدمت حضرت بقیه الله الاعظم ارواحنا فداه مشرف می شوند و آنچه برای هر کس مقدر شده است را بر امام عصر (عج) عرض می کنند و تقدیر افراد مقدر می شود.
مقارن شدن ایام پربرکت (قدر) با شهادت مولا امیرالمومنین علی(ع) بهانه ای شد تا موضوع گزارش را به عدالت محوری و معیارهای حکومت حضرت علی(ع) اختصاص دهیم. پرسش اساسی این گزارش این است که ما با وجود آن که در یک حکومت اسلامی آن هم با اکثریت تشیع زندگی می کنیم، تا چه حد به فضایل مولا علی(ع) نزدیک هستیم؟ و با چه راهکارهایی می توانیم عدالت محوری، سخاوتمندی، تقوا، گذشت، مروت، جوانمردی و دیگر خصوصیات مولای متقیان را در بطن و متن جامعه امروز ایران اسلامی و حتی جهان اسلام تقویت کنیم؟ جمله ای از حضرت علی(ع) معروف است که فرمودند: «اگر دنیا را با آنچه در آن است به من بدهند تا دانه ای رااز دهان مورچه ای به ظلم بستانم قبول نخواهم کرد.» اینجاست که می توان گفت همه وجود حضرت علی(ع) عدالت خواهی و حق طلبی بود و در حقیقت شهادت آن حضرت به جرم حق گویی و روانداشتن هرگونه ظلمی بوده است. اشخاص بسیاری هم که از خیل یاران علی(ع) جدا شده و به جمع دشمنانش پیوستند، در واقع از عدالت علی(ع) فرار می کردند، چرا که می دیدند مولا علی(ع) کسی نیست که با ظلم دیگران دنیای خود و اطرافیانش را لذت بخش کند.
عدالت طلبی در حکومت حضرت علی(ع)
علی(ع) آرزو داشت که در همه جای مملکت اسلامی عدالت و حق حاکم باشد، از همین رو ارشاداتی که به استانداران و نمایندگان خود می کرد، درباره دوری از ظلم و اجرای عدالت بود. مثلا در زمانی که حضرت شنید استاندار مصر عده ای از ثروتمندان را دعوت نموده و برای آنان سفره رنگینی انداخته است، خشمگین شده و نامه ای به «عثمان بن حنیف انصاری» استاندار مصر نوشت و ضمن یادآوری این عمل او، متذکر شد که این کار خلاف آداب اسلام است و باید بیشتر با مردم مستضعف و فقیر رفت و آمد داشته باشد و از افراد طمع کار به حکومت فاصله بگیرد و سپس فرمود: اگر علی(ع) بخواهد می تواند از عسل مصفا و نان مغز گندم و لباس حریر و غیره استفاده کند، ولی هیهات که علی سیر باشد، در حالی که شاید در یک گوشه ای از حکومت اسلامی فردی سر گرسنه به بالین بگذارد.
خانم «فرشته امیری» دبیر یکی از دبیرستان های تهران درباره عدالت محوری و ظلم ستیزی مولا علی(ع) و قیاس آن بازمان حاضر می گوید: «در روایت ها آمده است که حضرت علی(ع) در هنگام ورود به شهری فرمودند: «من با همین لباس کهنه و با همین مرکب وارد شهر شما شدم، اگر با چیزی بیش از این از شهر شما بیرون رفتم، بدانید که در اموال خیانت کرده ام.» در حالی که متاسفانه خیلی از فرصت طلبان با چنگ اندازی بر منابع ملی و عمومی، ثروت های هنگفتی را به دست آورده اند و آن چنان رفاه بر آنها خوش آمده که حتی واژه (مستضعف) را هم فراموش کرده اند. همین چند وقت پیش دیدیم که دستگاه قضایی از پرداخت وام 200 میلیارد تومانی و رشوه های 18 میلیاردی خبر داد. این در حالی است که بانک ها برای پرداخت یک وام دویست هزار تومانی آن قدر مراجعین را در وادی بوروکراسی گرفتار می کنند که حقیقتا انسان از کرده خود پشیمان می شود. چند ضامن معتبر، چک، سفته، گواهی حقوقی و... ازجمله خواسته های بانک ها برای وام های جزیی و معمولی است، اما همین بانک ها، مبالغ یک میلیاردی را به افرادی خاص، بدون تشریفات پرداخت می کنند. دراین میان تنها چیزی که معنی و مفهومی ندارد واژه «عدالت» است. به نظر من دولت، مجلس و دستگاه قضایی باید نظارت و درایت کاملی بر انتصاب ها و نوع مدیریت افراد در دستگاه های مختلف داشته باشند، همچنان که مولاعلی(ع) در حکومت عدالت محور خود به تمام جوانب مدیریت افراد توجه داشت.
نوشته شده توسط: فاطمه غریبان لواسانی
